Verslag 1e WK F5j Trnava, Slowakije

Onderstaand verslag is geschreven door Jeroen Kole, waarvoor onze hartelijke dank!

En dat is niet het enige: Jeroen heeft ook veel foto’s gemaakt. Deze zijn hier te vinden.

Veel lees- en kijkplezier!

__________________________________

Team NL bestond uit Peter Zweers, Geert van Melick en Jeroen Kole. Peter vervulde tevens de rol van teammanager. Als helper hadden we Gertjan Siemons mee. Mijn vrouw, Marieke was mee als toeschouwer.

De voorbereiding voor een grote wedstrijd vraagt veel van de deelnemers. In een eerste team vergadering in het voorjaar werden een heleboel zaken afgestemd en wat taken verdeeld. Daarna was het aan een ieder om te zorgen dat je het materiaal op orde had. Voor een WK mag je 3 modellen inschrijven. Verder heb je reserve onderdelen nodig zoals servo’s, een regelaar en een motor. Idealiter heb je 3 gelijke modellen in een 3 tal gewichten. Hierdoor is alles uitwisselbaar. Voorkennis van Peter was onmisbaar bij het uitrusten van de zware modellen voor winderig weer. Tijdens het EK vorig jaar was gebleken dat een sterke  motor een noodzaak is om onder sommige omstandigheden mee te kunnen komen. We hadden daarvoor alle 3 een speciale Schambeck Turbo 4S motor in onze zware modellen. Wel zaak om  je motorspant goed vast te zetten. De power is enorm. Voor licht weer heb je juist weer een lichte kist nodig. Peter had daarvoor op de valreep  een Volo besteld. Geert vloog zijn eigenbouw Bijou. Zelf had ik een vloot met 3 Volo’s. De geplande El Ninō moest plaats maken om eerder genoemde reden van uitwisselbaarheid. Ook de robuustheid van een volkern vleugel en de reparatie mogelijkheden zijn van belang. De kans op een botsing tijdens het vliegen met 16 modellen tegelijkertijd is vrij groot. Tijdens het WK zijn er zeker een 30  tal midairs geweest, soms met kleine schades maar ook vaak met fatale afloop.

De reis naar Trnava ondernamen we afzonderlijk. Geert met de caravan, Peter samen met Gertjan en ik ging onderweg met mijn vrouw Marieke. De afstand van 1200 km was te overzien. Uiteindelijk troffen we elkaar op woensdagavond op het veld. Geert kampeerde daar en had een mooi plekje. De rest van team NL zat in een hotel in Trnava, 15 minuten rijden van het veld.

Van donderdag t/m zaterdag was er een voorwedstrijd, de Trnava cup. De condities waren warm en windstil. Een waar spektakel met bijna 200 deelnemers. Laag starten was noodzaak om hoog te eindigen. Na 7 rondes over 2 ½ dag eindigde Geert op knappe 39^e  plaats en als 5^e in het 60+ klassement. Peter trainde voor het WK vanaf het begin met lage starts en eindigde op plek 110. Ik verkoos de zekerheid van iets meer hoogte en een zekere 10 minuten om aan de omstandigheden te wennen. Resultaat een 59^e  plaats. Voor ons beide een aantal leerzame momenten voor het WK  tijdens een aantal vluchten. Gertjan, mee als helper, vloog met veel enthousiasme naar een verdienstelijke 47^e positie met zijn Xplorer.

De opening van het WK was op zondag om 18.00 uur. Helaas niet zoals tijdens een eerdere WK F3K  in de stad(Lviv),  maar gewoon op het veld. Desalniettemin blijft het een bijzonder voorrecht om op die momenten met je team achter de Nederlandse vlag te lopen. Na de verplichte toespraken in matig engels, het volkslied en de FAI hymne konden  de modelkeuringen voortgezet worden. Die waren al om 9 uur begonnen. Een mooi schema gaf aan dat wij vanaf 13.05 tot 13.25 aan de beurt zouden zijn. Tegen half 5, net voor de opening was het zover. Pffff, niet de leukste dag. Met al je modellen wachten bij 37 graden op een platform. Maar de echte slachtoffers waren de vrijwilligers die echt de hele dag achter een tafel hebben gezeten. Onze modelformulieren, keurig voorbereid door Peter Keim van Knvvl, waren in orde en het proces liep voor ons redelijk snel.

De wedstrijddagen liepen van 09.00  tot 19.00 uur. Zeven groepen senioren en drie groepen junioren vlogen uiteindelijk 15 van de 16 geplande voorrondes. Voor de junioren zat de laatste vlucht er donderdagmiddag al op. Zij beten ook al het spits af op maandag. En alhoewel het weer op maandag makkelijk leek, waren er gelijk een aantal groepen waarin dat erg tegenviel. In elk geval waren de gekozen starthoogtes lang niet altijd genoeg om de volle 10  minuten te vliegen. Bij de senioren werden in de eerste ronde zelfs 13 nullen genoteerd. Peter moest als eerste van ons aantreden en begon goed. Geert had minder geluk en trof in de eerste ronde gelijk erg lastige lucht en was een van de ongelukkigen met een 0 score. Gewaarschuwd door de erg wisselende omstandigheden nam ik geen risico en ging steeds voor een veilige hoogte en goede landingen.

Dag 2 en 3 brachten totaal andere omstandigheden. Veel wind, sterke bellen en veel dalen. In de vroege ochtend was er wat laminaire lift ver voor in het veld en werd er vooral hoog gehangen. Net te laag betekende een korte vlucht. Tijden van 4 minuten vanaf 230 meter kwamen voor. Om een uur of 10 kwam de thermiek los waardoor de golf verdween en werden de omstandigheden erg wisselend. Meegaan met een te zwakke bel leverde veelal spectaculaire taferelen op. Ook veel lange wandelingen downwind om de kist weer op te halen. Maar soms had je geluk en zat je gelijk mooi hoog. Deze 2 dagen was het vooral overleven zonder al te slechte scores. De setup met 4S Schambeck turbo kwam goed van pas. Met de 1850 gram zware Volo kon ik zo goed uit de voeten. Peter en Geert hadden iets minder geluk met de ronde indeling en eindigden na 3 dagen duidelijk lager in het klassement dan gehoopt. Als je pech had moest je in een van de laatste groepen starten, net voor 7 uur in de avond. Rond 6 uur ging de thermiek kraan vrij abrupt dicht. Van de ene op de andere groep was 100 meter starthoogte plots niet meer genoeg.

De 4^e dag was weer mooi rustig maar wat koeler. De thermiek was goed en er werd veelal laag gestart. Ik moest proberen wat lager te starten om hoge 900’s te scoren. Peter probeerde met laag starten 1000’s  te scoren en de concurrentie dwars te zitten. Een paar hele mooie vluchten waren het resultaat naast een wat mindere waarin hij net geen aansluiting vond. Geert ging voor 10 minuten en schadevrij met als resultaat stabiele scores en een redelijke eindklassering.

Vrijdag, dag 5 moest alleen nog ronde 15 worden gevlogen bij de senioren. Spannend was het alleen nog voor mij. Met een 17^e plaats zat ik dicht tegen de fly off aan. Maar de achterstand was ruim 200 punten en zonder missers van een 4 tal mannen bovenin niet te overbruggen.

Met de start van de 1^e groep haperde de tijdwaarneming en werd de groep teruggefloten. Ook de 2^e poging werd net voor de start  onderbroken door technische problemen met de installatie. Toen de backup in gebruik was gesteld was er een bui inmiddels te dichtbij en werd de start ruim een uur uitgesteld. Na de bui was het weer rustiger en tamelijk betrouwbaar. Veel missers werden er niet meer gemaakt. Mijn vlucht was nog wel spannend. Ik mocht niet al te hoog starten omdat ik een aantal mannen net achter me had. De aangevlogen bel maakte al snel plaats voor dalen en een heel eind verplaatsen tegen de wind was gevraagd. Een ervaren coach als Peter is op die momenten van grote waarde. Met hard werken werd uiteindelijk halverwege de vlucht toch een veilige hoogte bereikt  en met een 50 landing als afsluiting kon ik gaan wachten op de einduitslag.

Na de laatste lunch op het veld was de uitslag bekend. Helaas nog net voorbijgevlogen door Roy Dor uit Israël die met een Ultima 2 vloog en dus een 18^e plaats. Geert eindigt op 41 en Peter op 80.

De fly off begint net na 1 uur. Afwisselend junioren en senioren, 4 rondes van 15 minuten lang. Twee rondes lang is het redelijk eenvoudig weer met lage starts. Helaas is er net voldoende wind voor de latere winnaar, Arijan Hucaljuc uit Kroatië, om voor een bosje helling te kunnen vliegen. Daarmee geeft hij  de wat hogere starters die  thermiek vliegen het nakijken. Ook in de 3^e ronde gebeurt dat weer, maar dan valt de wind weg en ligt hij in het maïs. Geluk voor hem is dat er een midair is en dus een herkansing. Anders was  zijn kans op de  wereldtitel vervlogen geweest. De laatste ronde werd ongeveer 2 uur vertraagd gevlogen door het voorbij trekken van een enorme bui. Tijd om wat met de andere deelnemers te kletsen en nog wat onderdelen te scoren voor een mooie prijs. Na de regen was het lastig en werd er hoog gestart en ver weg gevlogen. Alleen Arijan zat weer voor het bosje, landde weliswaar net iets te vroeg maar zijn voorsprong was genoeg om toch te winnen. In mijn ogen deed dit niet echt recht aan de mooie vluchten van o.a. Joe Wurts. De fly  off  was voor mij als toeschouwer toch een beetje een anti climax. Waarschijnlijk beleef je het heel anders als je er zelf in staat. Blijven oefenen dus.

Nog wat losse flodders;

Onze buren op het veld waren de Litouwers en daarmee zat de fabrikant van 4 van onze modellen, Volo’s, naast ons. Na alle contacten via social media eindelijk ook echte gesprekken. Een ontzettend aardig stel mannen. Een aanrader om zaken mee te doen. Het bedrijf heet Aerovolo.

De meeste fabrikanten waren natuurlijk aanwezig om hun producten te ondersteunen. Een waar feest om alle nieuwe modellen in levende lijve te kunnen bewonderen. Uiteindelijk blijkt dat de meeste modellen goed genoeg zijn om te winnen. Slechts 2 modellen waren uitgerust met winglets, de Cobra en de Explorer van de Primoz Rizner.

Na alle verhalen over extreem lage starts op wedstrijden in het buitenland heb ik dat nu eindelijk in het echt gezien. Pffff, wat een lef. Laag en hard rondjes vliegen, motor uit onder 20 meter, laag blijven en na 10 seconden rustig de bel centreren. Ware huzarenstukjes. Maar het lukt niet iedereen altijd.

Het luchtruim was vrij voor ons tot 1000 meter hoogte. Regelmatig kwamen we daar aardig in de buurt. Ondertussen ging er een enkele keer een motorkist weg van het veld of kwam aan het begin van de baan landen. Geen moeilijk gedoe.

De lunch en het diner werd verzorgd op het veld. In verhouding met het eten in de stad vrij duur, maar wel smakelijk. Slowakije is goedkoop. De eerste indruk is goed. Trnava is een leuk stadje. Het hotel was prima. Ik had met Marieke een appartement in het hotel geboekt. Meestal valt het tegen, maar dit overtrof duidelijk onze verwachtingen. Een penthouse, 110 m2 met keuken en airco. Slechts 3 keer hadden we tijd om in de stad te dineren. Voor € 45 kun je met zijn vieren eten met een drankje. Mocht je ooit in Trnava willen logeren kan ik je een appartement in  hotel La pension aanraden.

Het veld is een vliegveld waar normaal ook met motorvliegtuigen en zwevers gevlogen wordt. Enorm groot, op een heuvel, erg wijds. Veel thermiek die af en toe erg snel weer uit elkaar valt. Door een heuvel 15 km verderop ontstaat er met wind wat golf achtige fenomenen. Erg lastig te lezen. Verder zit het veld vol veldmuizen met overal holletjes en tunnels. Ook in de teamtent hadden we er een paar. Ze aten gras maar het verhaal ging dat ook antennes in de smaak vielen. Gelukkig is Marieke niet bang voor muizen.

De stemming in het team was voortreffelijk. We hielpen elkaar waar nodig. Mijn vrouw Marieke voelde zich ook al snel thuis en werd onderdeel van het team. Dat is best bijzonder, want ze is nog nooit op een wedstrijd geweest. Geert begon helaas met een misser aan de WK maar herpakte zich goed. Een 41^e plaats in dit veld met een eigenbouw kist is nog steeds een prestatie. Peter begon goed maar nam met het lastige weer net iets te veel risico. Daardoor viel hij wat terug. Neemt niet weg dat hij een aantal bijzonder mooie vluchten heeft gemaakt en zijn focus uiteindelijk vooral heeft gericht op het team. Teammanager zijn legt ook wel extra druk op je en naast mij stond hij ook steeds op het veld bij Geert. Voor je eigen resultaat is dat niet optimaal. Petje af voor zijn positieve instelling. Ook Gertjan was van groot belang voor het team. Sjouwen van de reserve kisten en spotten van vogels is maar een kleine greep uit zijn bezigheden. Daarnaast is hij een meester in het onderhouden van contacten met de rest van het veld.

Aan het eind van de wedstrijd ging Geert voor schadevrij 10 minuten vliegen. In ronde 14 raakte hij echter in de start een tegenstander en kon met wat schade aan zijn vleugel landen. Geert zie je niet vaak boos. Maar schade aan zijn Bijou …….  In de reflight, 2 groepen later startte hij 20 seconden later, maar tijdens de landing raakte zijn Shadow de buurman. Mooie vlucht, maar 0 landingspunten. Hij zag af van een nieuwe herkansing. Twee botsingen in 1 ronde was genoeg. Grappig was het toen bleek dat hij alsnog werd ingeloot. Hij heeft vriendelijk bedankt en een ander blij gemaakt met zijn startplek.

Inmiddels zijn we allemaal weer veilig thuis en kijken we terug op een geweldige ervaring. Op naar de resterende wedstrijden voor het NK. Voorlopig zit mijn werk helaas dwars. Heb te veel credits verspeeld om voor het WK vrij te zijn. Hoop dat het me lukt nog een van de wedstrijden mee te vliegen.

Namens team NL,

Jeroen Kole