Seizoen 2019

Hatseflats!

De laatste wedstrijd van 2019 van het Nederlands Kampioenschap Radio Bestuurd Elektro Zweef duur taak, of te wel F5j, is achter de rug!

Dit vind ik een mooi moment om een terugblik te werpen op het afgelopen jaar en op mijn 1ste seizoen als wedstrijdleider. Hoe is het verlopen? Wat ging goed? Wat ging niet goed? Wat was leuk? Wat was minder/niet leuk?

De aanloop naar dit seizoen begon voor de vrijwilligers binnen de organisatie al eind 2018 toen de 1^ste voorzichtige stapjes gezet werden in de richting van een voorlopige agenda. Want het lijkt een eenvoudige opgave om 5 wedstrijd- en 1 of 2 reserve-dagen aan te wijzen maar niets is minder waar. Aangezien ik mijn diensten heb aangeboden als wedstrijdleider is het handig als die dagen vallen in weekenden dat ik niet hoef te werken en daar is een 1^ste drempel: ik ben maar om het weekend vrij dus de helft van het jaar wordt hier dus eigenlijk al uitgesloten.

Dan zijn we ook redelijk afhankelijk van het weer en aangezien dit in de winter vaker niet dan wel goed is voor dit spelletje, worden de eerste weekenden in het voorjaar pas interessant om te gaan vliegen.

Daarna wordt er gekeken naar overige klasses binnen de KNVvL zodat we geen potentiele meevliegers kwijt zijn vanwege activiteiten in die klasses. Denk hierbij bijvoorbeeld aan F3j of F3K.

Vervolgens zijn er ook Euro-tours en Europese en wereldkampioenschap (dit jaar voor het eerst voor de F5j) die het aantal beschikbare weekenden beperken en dan hebben we nog niet eens clubs benaderd of die überhaupt wel tijd en ruimte hebben voor ons.

Wat die laatste groep betreft, de locatie, zitten we een beetje in een luxepositie. Want er zijn meer clubs met een geschikte locaties én affiniteit voor het spelletje dan dat er wedstrijden zijn. Maar dat geeft tegelijkertijd ook weer een probleem want bijna alle verenigingen waar we gevlogen hebben willen ons wel terug zien en dat gaat dus niet elk jaar lukken. Er wordt daarnaast ook nog geprobeerd om de wedstrijden een beetje te verdelen over het land en ook dat is in ons dicht bevolkte en volgebouwde landje niet even makkelijk.

Ik kan dus de mannen die deze puzzel weer bijna foutloos in elkaar gelegd hebben, Gerben en Erik,  alleen maar een enorme spreekwoordelijke veer in de……..nou ja…….jullie snappen het wel denk ik.

Vroeg in het jaar is er dus al een wedstrijdplanning beschikbaar zodat ook alle potentiele deelnemers kunnen kijken of ze dan vrij zijn, of vrij willen zijn en daarvoor hun plannen zo kunnen maken of wijzigen dat ze er bij kunnen zijn.

In de tussentijd wordt door de technische staf, Gerben en Gert Jan, weer goed naar de apparatuur gekeken. Werkt alles nog goed? Moet er iets veranderd en/of gemoderniseerd worden? Als we echt wilde plannen krijgen kijken we ook even naar Eric om zeker te weten of het financieel ook haalbaar is, en zo komen we de winter aardig door.

Samen met de ontwikkeling van de klasse zelf is er in de afgelopen jaren ook aan de inventaris steeds weer iets gemoderniseerd en verbeterd waardoor er een, wellicht voor andere klasses, jaloersmakend arsenaal aan spullen verzameld is. Deze werden elke evenement netjes door Gert Jan gecontroleerd en mee gesleept naar alle locaties zodat wij het allemaal weer op konden bouwen.

Jacob heeft vorig jaar een hele nieuwe website gebouwd en de vliegkriebels beginnen pas echt te komen als hij daar de inschrijving voor de 1^ste wedstrijd gaat openen. Dit jaar zijn we, wellicht door mijn schuld qua vrije weekenden, iets eerder van start gegaan dan voorgaande jaren. Gevoelsmatig hadden we nog een zee van tijd tot een oplettende deelnemer ons er op attendeerde dat we nog maar 2 weken te gaan hadden tot de opening in Nijverdal. Dat was gelukkig op tijd maar wel even een wake up call voor ons om er voor te zorgen dat alles in orde kwam.

Nu komt het moment dat ík in beeld ga komen, want de dagelijkse gang van zaken op het veld is dit jaar dus mijn pakkie aan en ondanks dat ik al redelijk wat dagen heb meegemaakt is het dan toch ineens allemaal nieuw en moest ik er mijn draai nog in gaan vinden.

De voorbereiding op de computer, de wedstrijd aanmaken in GliderScore en er voor zorgen dat de E-scoring klaar staat, dat hebben we de eerste 2 wedstrijden gezamenlijk gedaan maar daarna had ik het redelijk onder de knie. Het enige wat mij het hele jaar achtervolgd heeft is een communicatieprobleem tussen de programmatuur op de nieuwe laptop en de audio-uitvoer van GliderScore. In Oosterland heb ik dat gevonden en was het zo eenvoudig dat ik het niet de moeite vond om dat ergens op te schrijven dus je raad het al: In Alkmaar was het terug en ik weet niet meer wat het ook al weer was. (Dus dat is o.a. een taak voor mij tijdens de winterstop!)

Als op de wedstrijddag zelf dan alles helemaal klaar staat, en iedereen klaar is met de trimvluchtjes, is het tijd voor de wedstrijdbriefing.

Ook weer iets wat ik toch een beetje onderschat heb. Ik had van te voren helemaal in mijn hoofd hoe ik dat wilde gaan doen en wat ik allemaal wilde zeggen maar ineens staan er in Nijverdal 24 man naar mij te kijken en blijkt weer dat ik geen getalenteerd openbaar spreker ben dus ik wist helemaal niets meer van wat ik wilde gaan zeggen.

Een beetje de punten van de briefing op rakelend, en antwoord gevend op de vragen die gesteld worden over wat ik niet verteld heb, heb ik dat ongemakkelijke moment overleefd en hebben we er een mooi dagje van weten te maken (Het wedstrijdverslag is hier op de site te vinden) en was de kop er af voor 2019.

Ik heb dit jaar goed kunnen ervaren wat er onder andere leuk is aan deze functie. Want ik sta met mijn grote neus op de 1^ste rij als toeschouwer van dit zweef-spektakel. Doordat ik zelf al een poosje mee heb gevlogen denk ik redelijk te snappen wat nu moeilijk is aan deze klasse en ik zie aan de houding van de piloten, aan de gezichtsuitdrukkingen van piloten en tijdwaarnemers, of het moeizaam gaat of dat het juist lekker gaat. Of het ‘lek’ boven is of dat er nog steeds gevochten wordt om lang genoeg boven te blijven en in plaats van alleen oog voor mijn eigen kist, heb ik nu tijd om naar alle anderen te kijken.

Dat in combinatie met wat ik aan resultaten op de e-scoring zie binnenstromen doet het mij nu ik dit in tik een beetje denken aan hoe ik het ervaar om naar Formule 1 te kijken. Daar heb ik als toeschouwer ook toegang tot de ranglijsten en kan je goed zien van wat er allemaal gebeurt. De verslaggeving van Olaf Mol (die vaak niet op zit te letten!) wordt bij ons vervangen door het geroezemoes in de pits van de mannen die even niets te doen hebben. “moet je Herman zien”, “Frank gaat lekker vandaag”, “die van Ool heeft ook een paar kokosnoten door zo ver weg te vliegen!!”

De ranglijst is bijna realtime te volgen, mits iedereen netjes zijn scores in blijft vullen, en als je gedurende de dag gaat zien wie er om de eer gaan strijden kan je die ook weer extra in de gaten houden om te zien wat die jongens allemaal kunnen om die kist in de lucht te houden.

Kortom: ik had het goed naar mijn zin en geen spijt van mijn keuze om aan de zijlijn te gaan staan.

Het moeilijke van het wedstrijdleiderschap heb ik gedurende het jaar ook een beetje kunnen proeven want er is een heel boekwerk geschreven over wat wel en niet mag. De basisregels zijn simpel: 30seconden motor aan, 10 minuten vliegen en op de stip landen.

Maar hoe moet/mag je starten? Wanneer moet/mag je starten? Wat is eigenlijk de definitie van een start in de F5j? staat er een straf op verkeerd starten? Hoe streng moet je daar in zijn?

Wanneer stopt de tijd? Zijn er no fly zones? Mag je ergens wel vliegen maar niet draaien? Hoe hoog is dat wel veilig en hoe hoog is dat niet veilig?

Als je de wedstrijd zelf vliegt is dat makkelijk. Als iets niet mag probeer je daar aan te houden. Doe je iets niet goed krijg je een waarschuwing en doe je daarna nog steeds stom krijg je een straf van de wedstrijdleider.

Maar nu ben ik degene die daar wat over moet zeggen en het is niet dat ik dat niet kan of durf, maar het lastige is dat je dan ineens diegene bent die dat moet beslissen.

Wat het gelukkig iets makkelijker maakt is dat bijna iedereen die mee doet, goed op de hoogte is van wat wel en niet mag en er heel netjes en gedisciplineerd gevlogen wordt. Nieuwkomers worden met open armen ontvangen en volgens mij is vrijwel iedereen bereid om bij twijfel tekst, uitleg en expertise te delen met anderen. Veel meer dan af en toe een waarschuwing via de veldspeakers heb ik niet hoeven geven en ik heb geen enkele keer echt strafpunten aan iemand moeten geven voor overtreden van regeltjes. Maar in twijfelgevallen moest ik dus wel ineens bewust nadenken over wat er gebeurt is en of dat reglementair was of niet, en dat laatste sta je dus als piloot niet echt bij stil. Ik niet in ieder geval.

Het programma GliderScore is inmiddels zo ver door ontwikkeld dat je na de briefing de wedstrijdtimer start en de rest van de dag hoef je er dan eigenlijk niet meer naar om te kijken. Ook de scoreadministratie is middels E-scoring op telefoon of tablet helemaal geautomatiseerd en vraagt, afgezien van regelmatig even bijwerken, niet heel veel tijd of aandacht.

Zoals ik hier boven uitlegde had ik het in en rond de wedstrijdtent uitstekend naar mijn zin maar bij de 2^de ronde in Dalfsen begon het toch al weer een beetje te kriebelen om mee te willen vliegen. Aangezien Jacob ook goed handig is met het programma spraken we af om de aandacht daarvoor te delen als we beide aanwezig zijn, zodat we ook beide mee kunnen vliegen. In Oosterland ging dat nog niet helemaal naar tevredenheid. Het eerder genoemde probleem met het geluid slokte redelijk wat van mijn aandacht op en dat ging ten koste van mijn aandacht voor het vliegen. Mijn laatste plaats aldaar geeft dat wel duidelijk aan.

Mede daarom hebben we in Reuver de hulp ingeschakeld van de man van vorig jaar, Jouri Buil, zodat ik weer mee kon vliegen. Daar viel dus ook weer op dat als alles wel goed werkt, het eigenlijk niet heel noodzakelijk is om iemand de hele dag in een stoel voor de tent neer te zetten. Zaak is dat er bij de starts en landingen goed naar de discipline van de piloten gekeken wordt, en tijdens de vlucht aan de lokale regels omtrent eventuele verboden vlieggebieden wordt voldaan.

Dit werd dus in Reuver door Jouri waargenomen en met minder afleiding door de pc kon ik heel erg lekker vliegen en scoorde ik 95% in Reuver, mijn persoonlijke record!

Om in Alkmaar ook mee te kunnen vliegen heb ik aan de jury gevraagd hierin een paar seconden per dag wat extra energie in te steken aangezien ik dit natuurlijk tijdens mijn eigen vluchten niet in de gaten kan houden. Ik begon in ieder geval al beter voorbereid aan de briefing want voor het eerst dit jaar had ik de tegenwoordigheid van geest om even een briefje te maken met de punten die ik wilde bespreken. Een ezel stoot zich doorgaans geen 2 keer aan dezelfde steen, ik daarentegen? Maar die briefing liep dus wel lekker en ik kon snel de voorbereidingstijd starten om daarna wat aandacht aan mijn eigen vliegtuig besteden.

Mijn ervaring aan het einde van die dag is dat, als alles werkt, het uitstekend te combineren valt en na een dagje ontspannen en onbevangen rondvliegen heb ik mijn beste resultaat nóg iets scherper kunnen zetten op ruim 96%! 2 wedstrijden achter elkaar goed scoren geeft wel en enorme boost om volgend jaar weer aan de start te verschijnen en ik hoop dat het mij lukt om wat meer trainingstijd vrij te maken in de prive-agenda.

Samenvattend heb ik nog wat cijfers bij elkaar gezocht over seizoen 2019. Ik ben geen analyticus en ook geen statisticus maar er zijn toch een paar getalletjes die ik interessant vind om genoemd te hebben.

Om te beginnen het aantal deelnemers: Over het hele jaar genomen hebben 28 Nederlanders, 8 Duitsers en 1 Belg aan een of meerdere wedstrijden mee gedaan. Gemiddeld kwamen er 19,4 man naar een wedstrijd, in het begin van het jaar iets meer dan aan het eind, en zijn er 8 man die alle 5 de wedstrijden hebben mee gedaan. Gelukkig maakt 1 wedstrijd missen je niet kansloos voor een goede eindklassering want vanaf 4 wedstrijden wordt het slechtste resultaat geschrapt en dan zijn er 11 man die 4 tellende wedstrijden hebben gevlogen.

Er zijn in 5 wedstrijden maar liefst 99 rondes gevlogen waar in totaal 616 vluchten zijn gemaakt. Dit hadden er 637 moeten zijn maar voor 4 man is een vliegdag door ziekte, pech of schade vroegtijdig geëindigd waardoor een paar rondes niet door hen is gevlogen.

Elke gevlogen ronde levert een ranglijstje op en elk van die lijstjes heeft een 1000 bovenaan staan. Maar de manier waarop die bij elkaar gevlogen zijn kan je daar niet aan aflezen dus heb ik een paar van de extremen opgezocht.

Ik ben eerst eens gaan kijken naar de vliegtijden. Veruit meeste punten verdien je door te vliegen

en het spreekt voor zich dat je de meeste kans maakt op die begeerde 1000 als je de tijd vol vliegt. Maar als iedereen al beneden is kan je met minder af en hoeveel minder wilde ik eens opzoeken. Ik heb als ijkpunt 9 minuut 50 seconden genomen. Alles daarboven zie ik als de tijd vol vliegen en zo is er toch nog 14 keer een 1000 gepakt met minder. Lyckele Govers was hier de uitschieter in de 1^ste ronde van Oosterland. Daar lag zijn kist wel al na 5:14 al weer beneden maar hij was daarmee nog steeds de beste van zijn groep!

Daarna verdien je punten door netjes te landen

maximaal 50 punten verdien je door met het voorste puntje van de romp van je zweefvliegtuig binnen 1 meter van de stip stil te liggen en dit wordt 5 punten minder voor elke meter verder weg. Vanzelfsprekend zijn ook hier veruit de meeste 1000-punten vluchten afgesloten met 45 of 50 punten. Er waren er zelfs maar 3 met minder dan 40 punten en ook hier was een uitschieter en dat was wederom Lyckele Govers, wederom in Oosterland. In de 3^de ronde scoorde hij slechts 20 landingspunten maar zijn starthoogte en vliegtijd compenseerde nét voldoende om Geert van Melick daar voor te blijven.

Vervolgens kijk je na de landing, samen met de tijdwaarnemer, op de logger voor de hoogte waarop je de motor uit hebt gezet. De laatste mogelijkheid om jezelf te onderscheiden van de rest wordt gemaakt met lager starten dan de rest. De gemiddelde starthoogte waar een 1000 mee gescoord werd bleek over het gehele jaar 139,6 meter te zijn. Dalfsen was hierbij de uitschieter omlaag met een gemiddelde van 100,0 meter en in Oosterland moest je over het algemeen het hoogst starten met 162,8 meter.

De 1000 met de hoogste start, 224 meter, werd gescoord door Wim Nieuwhof tijdens ronde 2 in Nijverdal. Maar de uitdaging van F5j zit in laag starten en de eer van laagste start van het jaar (en volgens mij ooit in Nederland!) gaat naar Peter Zweers. In Reuver wist hij in de ronde 7 van een ongelooflijke 32 meter de tijd vol te vliegen en een dikke 1000 te pakken.

Zoals eerder vermeld wordt na de laatste wedstrijd van het seizoen een optelsommetje gemaakt van je relatieve scores van elke wedstrijd. Maar om het extra ingewikkeld te maken moet elke daguitslag opgeschoond worden van niet KNVvL vliegers.

We vliegen zogenaamde ‘open’ wedstrijden waar iedereen aan mee kan doen die zijn model onder controle heeft en hem kan landen waar en wanneer hij of zij dat wil. Ook buitenlandse deelnemers zijn van harte welkom en zij worden ook gewoon meegenomen in de daguitslagen. Maar het is ook een officiële  wedstrijdklasse die gefaciliteerd en georganiseerd wordt onder de paraplu van de KNVvL en zodoende is afgesproken dat alleen leden in aanmerking komen voor het eindklassement.

Alle wedstrijden moeten dus herrekend worden voor een fictieve score van alleen KNVvL leden en die scores worden eind van het seizoen bij elkaar opgeteld. Als er 4 of meer wedstrijden gevlogen zijn wordt het slechtste resultaat geschrapt en dan zijn we eindelijk op het punt beland dat we kunnen kijken wie er dit jaar bovenaan de lijst staat en voor de rest van zijn leven mag pronken met de titel Nederlands Kampioen F5j 2019!

Die lijst is al gepubliceerd op de site en ik heb hem in persoon ook al de hand geschud maar wil via deze weg Karel van Baalen nogmaals feliciteren met het binnenhalen van de titel.

Ik heb met eigen ogen gezien dat hij stijgende lucht weet te vinden waar een ander (in dit specifieke geval ik zelf) niets mee kan toen ik met mijn Plus op vrijwel dezelfde plek een fractie onder zijn Explorer vloog en ik werkelijk geen enkele hint van thermiek of wat dan ook kon herkennen. Waar mijn kist dus netjes, stabiel en gecontroleerd naar beneden aan het vliegen was zag ik zijn model heel langzaam weg klimmen.

Gedurende het seizoen heeft hij laten zien dat hij er altijd bij zit. Als hij de ronde niet pakt zit hij er heel dicht bij en door steevast elke vlucht een hoge score te halen heeft hij de titel veilig gesteld. Heel knap gevlogen!

De officiële prijsuitreiking gebeurt op de jaarlijkse KNVvL Vliegers vergadering. Ik weet op het moment van dit schrijven nog niet wanneer die is maar ik wilde die vergadering wel hier nog even onder de aandacht brengen want voorafgaand aan de prijsuitreikingen aan alle klasse-winnaars wordt er ook vergaderd over de desbetreffende klasses. Hier wordt het afgelopen seizoen besproken en vooruit gekeken naar het nieuwe seizoen, maar hier worden ook de regels van het spelletje bepaald. In overleg wordt hier bepaald hoe we de regels moeten interpreteren en opvolgen, maar ook of we al dan niet afwijken van de internationale regels door middel van zogenaamde Local Rules, en hierbij is de input van de vliegers nodig.

Dus als het maar even uitkomt in de agenda’s wil ik iedereen met enige affiniteit voor elektrozweven in wedstrijdverband vragen om zijn of haar gezicht te laten zien en zijn stem laten horen op die vergadering. Zo kunnen wij binnen de organisatie ook van jullie vernemen wat er speelt en hoe er over bepaalde zaken gedacht wordt. Zodoende kunnen we het nieuwe seizoen zo organiseren dat zo veel mogelijk deelnemers mee willen blijven doen.

Ik wil als afsluiting iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan afgelopen seizoen bedanken. Niet alleen de vrijwilligers van de organisatie maar ook alle piloten die met hun deelname bestaansrecht geven aan onze klasse. Ik heb genoten van het afgelopen jaar en kijk al weer uit naar het volgende seizoen in de functie van wedstrijdleider.

Met de vriendelijke groeten en tot volgend jaar!

Justus Moree