Het nieuwe F5J-jaar is inmiddels al 2 wedstrijden oud en ik wil mijn excuus aanbieden dat ik niet toe ben gekomen aan een uitgebreid verslag van de eerste wedstrijd in Dalfsen. Privé-omstandigheden creëerden een drukke periode waardoor ik een gebrek aan tijd en inspiratie had om iets leuk op fictief papier te zetten.
In het kort was Dalfsen een bijzondere wedstrijd gezien het feit dat we, voor het eerst sinds ik met mijn verslagen ben begonnen, met wat meer wind hebben gevlogen. We hebben een aantal jaren geleden al afgesproken dat we de internationale FAI-regels aanhouden voor wat betreft de wind en die geven aan dat er midden op het veld, gedurende 1 minuut, een windsnelheid van 12 m/s of meer gemeten moet worden.
In Dalfsen heb ik heel veel met mijn anemo-meter op het veld gestaan en de gemiddelde wind zat continu rond de 7 a 8 m/s. In vlagen heb ik wel regelmatig meer dan 10 voorbij zien komen maar zoals gezegd waren dat de vlagen dus die tellen niet mee voor de beoordeling.
Voor de mensen die niet zo heel veel gevoel met meters per seconde hebben stond er een goede 4 op de schaal van beaufort met vlagen windkracht 5 en dat is voor zweefbegrippen absoluut een stevige wind maar zeker niet onvliegbaar, dat hebben de mannen die dag wel laten zien.
Het vraagt wel om een ander aanpak van je vlucht en landing maar ook dát is F5J: het is niet alleen onder een stralend blauwe hemel met superlichtgewicht floaters rond drijven maar ook met dit weer het beste uit jezelf en je vliegtuig zien te halen en er waren 12 man die die uitdaging aan gingen.
De cijfers uit de lijstjes laten zien dat het zeker een uitdagende dag was waarbij een aantal rondes vroegtijdig eindigden met iedereen ruim binnen de 10 minuten weer terug op de grond. Maar ook dat er zeker actieve lucht aanwezig was met genoeg piloten die de 10 minuten wel haalden.
Dat men deze omstandigheden niet helemaal gewend is bleek helaas door het verlies van een aantal modellen waar op dat moment niet eens mee gevlogen werd. Door de turbulente wind zijn enkele vliegtuigen in de pits op getild of om gewaaid met schade tot gevolg.
Ook in de lucht was het voor de meesten toch een gevoel van overleven waardoor onder de deelnemers de oproep kwam om na 5 gevlogen rondes de wedstrijd te staken. Na een anonieme rondvraag bleek meer dan de helft voor stoppen en was er niemand uitgesproken tegen en hielden we het na 5 rondes voor gezien.
Hier laat ik het verder even bij voor wat Dalfsen betreft. De lijstjes geven het verloop van de wedstrijd leuk weer en er zitten foto’s van de lokale fotograaf in de pijpleiding, die zullen t.z.t. ook op de site verschijnen.
Ook hier weer een dank aan alle deelnemers voor hun inzet om een mooie wedstrijd te maken en felicitaties aan de mannen op het Podium: Pascal van Ool, Jorg Vogelsang en Peter Zweers!
