De laatste wedstrijd van seizoen 2018 stond gepland voor 23 Oktober in het altijd zonnige Zeeuwse Oosterland.
Helaas waren de weergoden ons voor het eerst dit jaar niet goed gezind en lag heel Nederland die dag verstopt onder een dikke laag bewolking waar een enorme hoeveelheid regen uit is gevallen dus waren we genoodzaakt om het feestje af te blazen. De reservedatum stond gepland voor 2 weken later op 7 oktober en gelukkig was vliegclub Delta wederom bereid om hun veld aan de Bredeweg in Oosterland beschikbaar te stellen.
Ongeveer een week van te voren begint de organisatie al met een half oog naar de weersvoorspellingen te kijken maar de meteorologie is anno 2018 nog steeds zo onvoorspelbaar dat een week vooruit kijken niet meer is dan een voorzichtige indicatie. De voorspellingen waren in de aanloop naar deze seizoens-afsluiter, waar ook de apotheose van het Nederlands Kampioenschap plaats zou gaan vinden, vrij grillig en alles behalve positief met vooral veel wind op zondag.
We hebben binnen de organisatie afgesproken dat we 2 dagen voor de wedstrijd de knoop door hakken met betrekking tot het wel of niet doorgaan. Dit omdat het qua tijdsplanning erg prettig is om bijtijds te weten waar je als deelnemer aan toe bent aangezien er vaak aardig wat kilometers gereden moet worden. Dit zette voor ons de deadline op vrijdagavond 20 uur en rond het middaguur zagen de voorspellingen er veel minder dramatisch maar nog steeds niet heel erg goed uit: Er zou in de nacht van zaterdag op zondag een front passeren die wind en regen met zich mee zou brengen. In de loop van de ochtend zou het droog worden en de wind zo ver afnemen dat het binnen de gestelde limieten zou vallen. Aangezien het gevecht om het kampioenschap nog erg spannend was viel er veel te halen in Oosterland en besloten we toch door te zetten met het risico dat we de start van de 1ste ronde uit zouden moeten stellen tot de omstandigheden het toe gingen laten.
Onze gok pakte uitstekend uit en bij aankomst op het veld was het droog, de bewolking al een eind naar het oosten toe weggetrokken en de windkracht zou, zo rond de 3bft met vlagen van 4, in de zeevaart beschreven worden als ‘Matige koelte’. Voor de luchtvaartmannen zal het tussen de 12 en 15 knopen geweest zijn en ‘wij’ werken in de Rotterdamse haven met meters per seconde en die hingen rond de 6 tot 8. De reglementen stellen maximaal 70% kans op regen en maximaal 9m/s dus we konden wat het weer betreft gewoon meteen aan de bak.
De laatste beslissing die ter plekke genomen moest worden was de groepsverdeling. Er was voor het eerst dit jaar geen heel ruime opkomst met slechts 16 inschrijvingen waardoor het vliegen met 3 groepen al marginaal zou zijn. Voorgeschreven is dat een groep minimaal 6 piloten moet bevatten en dat gingen we dus al niet halen, maar met 2 groepen van 7/8 man vliegen zou een vrij hectische dag betekenen waar iedereen om en om moet vliegen en coachen en ergens tussen door ook accu’s wisselen, laden , verwarmen en het model klaar maken. Op beide scenario’s was overigens geanticipeerd met dubbele set’s wedstrijdformulieren en voorbereiding in het Gliderscore-programma.
Na opbouwen van het veld en alle koppen geteld bleken er 3 afmeldingen te zijn waardoor er met 13 man gevlogen zou gaan worden. Zodoende is toch gekozen voor 2 groepen met tussen elke ronde een iets ruimere pauze zodat iedereen de tijd heeft om zijn spullen voor elkaar te hebben voor de volgende vlucht.
Daarnaast ging ondergetekende als plaatsvervangend wedstrijdleider optreden aangezien Joeri, die deze taak het hele jaar vervult heeft, onverwachts verhinderd bleek te zijn. Dit is m.i. niet te combineren met ook nog meevliegen waardoor er maar 12 man zouden gaan vliegen en ik op zeker mijn top 10 klassering in het NK niet zou kunnen verdedigen. Gelukkig waren voormalig wedstrijdleider Wil (ik ben zijn achternaam vergeten) en interim-subcommissie voorzitter en kersvers wereldkampioen F5B Gerben van Berkum ook aanwezig voor hand en spandiensten en namen zij de taken over waardoor ik op het laatste moment toch mijn Plus kon pakken om mee te vliegen.
Toen de briefing achter de rug was, de wedstrijdkaartjes uitgedeeld en iedereen er klaar voor was werd om 10:40 de voorbereidingstijd voor de 1ste ronde gestart.
De omstandigheden bleken zeker de eerste rondes best uitdagend te zijn waar hoge starts noodzakelijk waren en er dan nog geen garantie was voor een vol gevlogen ronde.
Er moest over grote gebieden gezocht worden en de thermiek was nog redelijk spaarzaam dus de bel die je kon vinden moest je ondanks het vrij vlot weg waaien toch in blijven hangen om een kans te maken op een goede score. Zodoende werd er geregeld indrukwekkend, zeg maar angsaanjagend, ver weg gevlogen om de goede lucht vast te houden. Ik vind het erg knap hoe men zo ver weg nog zo goed weet te vliegen
Door de soms nog wat vlagerige wind was ook de laatste daalvlucht naar de landingsstip niet altijd even voorspelbaar waardoor bijna iedereen wel een keer ruim buiten de 10-meter cirkel is geland.
Door de strakke planning, met zoals gezegd maar 2 groepen per ronde, was het een drukke dag waar iedereen hard gewerkt heeft om op tijd klaar staan voor zijn eigen vlucht of om te coachen bij een ander. Toen iedereen een beetje ingeslingerd was konden de pauzes tussen elke ronde steeds korter gehouden worden en hebben we er 8 rondes doorheen weten te jagen.
Zelf had ik geen heel goede dag, ik denk dat dit mijn slechtste resultaat van het jaar was met 73,4%.. Ik blijf het ontzettend lastig vinden om vlak voor de start een goede uitgangspositie te kiezen en heb na ‘motor-uit’ nog te veel tijd nodig om goede lucht te vinden. Ik heb ook nog steeds de neiging om te lang in slechte lucht te blijven hangen en/of over een te klein gebied te zoeken waardoor ik vandaag maar 3 van de 8 rondes vol wist te vliegen. Tot 2 keer toe bleef ik ook veel te lang aanmodderen op lage hoogtes waardoor ik met moeite binnen de 75 meter wist te landen. Mijn gebrek aan voorbereiding voor deze dag heeft hier deels mee te maken, de vorige keer vliegen met de Plus was tijdens de F5j in Reuver en de afgelopen weken heb ik sowieso slechts sporadisch met een zender in mijn handen gestaan en dat is toch wel noodzakelijk om een beetje beslagen op het strijdtoneel te verschijnen.
Maar ik ben ook nog steeds te conservatief in mijn vliegen en kies nog te vaak de bovenwindse hoge kant om te zoeken terwijl het hele veld meteen naar achteren start, om vervolgens achter de feiten aan te hobbelen. Hier zit nog heel veel ruimte voor verbetering!
Dat gezegd hebbende wil ik wel even het resultaat van Frans Doff onder de aandacht brengen. De enige pilot die vandaag met een ribbenvleugel aan de start verscheen en daar met 88% een heel goed resultaat mee heeft neergezet door, voor zover ik dat heb kunnen zien, conservatief te starten en heel zuinig vliegen in een bovenwinds gebied waar gedurende de hele dag vrij stabiele lucht aanwezig was. Hiermee heeft hij zelfs 1 keer een overtuigende 1000-punter bij kunnen schrijven en welverdiende 7de plaats in de eindklassering behaald.
Ook de leiders in het klassement moesten tot het gaatje gaan voor een goed resultaat waarbij de strijd om de dagwinst, en vanwege de kleine verschillen daarmee waarschijnlijk ook die van het kampioenschap, tot aan de laatste ronde onverminderd spannend was.
Na 7 rondes lagen P1 en P2 slechts 0,8% uit elkaar en kwam de beslissing pas in ronde 8 waar Peter Zweers wist te zegevieren en de 100% achter zijn naam kreeg, op een haar gevolgd door Pascal van Ool met 99,08%. Jeroen Kole pakte met 95,60% de bokaal voor de 3de plek.
De uitslag voor het NK kan hiermee ook opgemaakt worden. Aangezien het NK F5j een KNVVL-gerelateerde competitie is moet deze over het hele jaar herberekent worden omdat niet-leden en buitenlandse deelnemers niet mee tellen. De dagwinst blijft vanzelfsprekend wel staan maar voor de stand in het NK komt een afwijkende virtuele score die gedurende het jaar achter de schermen bij wordt gehouden voor de einduitslag van het NK.
De top 3 van Oosterland bleek ook de top 3 van het NK te zijn waar Peter Zweers de titel dus op zijn naam heeft gezet.
Ik ben voorgaande jaren op mijn beste dagen een paar keer nét buiten de top tien geëindigd en had voor mijzelf als doel om dit jaar, al is het maar 1 keer, toe te treden tot die beste 10.
In Dalfsen was mijn beste dagresultaat een zeer bevredigende 8ste plek en tot aan dit weekend was dat ook mijn positie in het algemeen klassement. Mijn mindere resultaat in Oosterland heeft mij 1 plekje gekost maar ik ben toch op een 9de plek over-all geëindigd en daar ben ik best heel erg trots op!
Met deze ronde in Oosterland is er dus ook een eind gekomen aan seizoen 2018. Het was een mooi jaar met een groot deelnemersveld, ook onze oosterburen wisten onze wedstrijden geregeld te vinden, en binnen de organisatie wordt al volop nagedacht over seizoen 2019. Met wat kleine wijzigingen gaat de groep die dit jaar de organisatie deed op een zelfde wijze door om ook in 2019 een mooi NK op poten te zetten. Hier zullen we proberen om jullie van op de hoogte te houden zodat we er met z’n allen weer zo’n mooi jaar van te maken.