Het feest is begonnen!

In de aanloop naar het nieuwe seizoen is er veel werk verricht om het NK 2018 te organiseren waarbij er wat drempels zijn overwonnen, nieuwe onderlinge afspraken zijn gemaakt, de site is vernieuwd en de technische installatie een update heeft ondergaan om de hanteerbaarheid te vergemakkelijken.

De inschrijving voor de 1^ste ronde werd, mede om de site te testen, al vroeg geopend en het was erg fijn om te zien dat er ook al snel mensen van die mogelijkheid gebruik hebben gemaakt.

In de laatste weken voorafgaand aan de wedstrijd liep het spreekwoordelijk storm en toen de inschrijving gesloten werd bleek dat er maar liefst 35 man van uiteenlopend pluimage zich hebben ingeschreven. Echt een enorme opkomst!

Als blijkt dat de weersvoorspellingen niet al te positief zijn, en er twijfel is over het wel of niet doorgaan, haken er vaak al velen af maar nu waren Piet en Amara al lang van te voren duidelijk over het weekend van 21 april: Het zou geweldig mooi weer worden. En zaterdagochtend stonden er maar liefst 32man hun kisten op te bouwen op het mooie veld van MVC Nijverdal.

Vanwege de nieuwe installatie en wat nieuwe gezichten duurde het opbouwen van de tent en de installatie iets langer dan gebruikelijk maar dat is nieuwigheid en zal komende wedstrijden steeds soepeler gaan verlopen. Het helpt hier zeker dat er pas gevlogen wordt als alles klaar staat en er dus iets meer helpende handen zijn om het materiaal uit te leggen.

In de pits was het een gezellige bedoening. Bekenden van voorgaande seizoenen die elkaar begroeten, nieuwe gezichten die hun plekje zoeken, alle rondebriefjes werden naast elkaar gelegd om de rondecoaches te regelen en na het monteren van eigen kist(en) werden alle modellen, oud en nieuw, uitvoerig bekeken en vergeleken. Waar ik erg blij van werd was de diversiteit aan modellen.

Vanzelfsprekend was er een grote hoeveelheid topmateriaal aanwezig, naarmate je kennis en kunde van het spelletje toenemen, zal de vraag naar prestatie van je kist ook toenemen. Maar dat neemt niet weg dat er met ‘gewoon’ materiaal een heel erg leuk rondje te vliegen valt. Naast vele generaties Pike en Xplorer was ook Hoellein/Grüner goed vertegenwoordigd met een Introduction, een Inside en een Climaxx. Frans Dof was er met zijn Pulsar en er was zelfs een Easyglider aanwezig.

Rond half 10 gingen de 1^ste kisten de lucht in om de vingers los te knuppelen, de laatste trimstanden aan te passen en de lucht alvast een beetje af te tasten. Zelf stond ik weer met lichte zenuwen op het veld. Ik heb mijzelf in de winter een Vladimir’s Plus cadeau gedaan en het weer en de persoonlijke agenda waren in het voorjaar niet denderend dus ik heb er meer naar gekeken dan dat ik er mee gevlogen heb, vandaag zou pas mijn 4^de uitje worden en de 2^de keer met echt mooi weer.

Nu waren de zenuwen van de eerste vluchten ermee wel weg maar ik blijk mijzelf toch steeds weer een gezonde hoeveelheid wedstrijdstress op te leggen. Een dergelijk laatste generatie f5j-bak kan veel meer dan wat ik er vooralsnog uit weet te halen maar op deze dagen wil ik toch mijn best doen. Maar als je wilt rennen, moet je eerst leren lopen dus ik moet gewoon nog uren maken om te wennen aan het model, aan wat hij kan en aan wat ik ermee kan.

Maar we hebben het over de wedstrijd en niet mijn persoonlijke problemen….

Even na 10uur werd een korte briefing gehouden, werd GliderScore aangezwengeld en de 5minuten voorbereidingstijd voor Ronde 1, Groep 1 gestart.  De mannen die de aftrap mochten geven zochten allemaal hun startplekje en met 2 minuten te gaan waren piloten en coaches druk in overleg over de tactiek en de te kiezen vliegrichting. In de pits werden de gereedschapjes langzaam neergelegd, de accu’s met rust gelaten, de gesprekken verstomden en met 10 seconden te gaan was het doodstil en stonden alle neuzen naar het startveld gericht.

Wat gaat die 1^ste ronde brengen?  Waar is het te vinden en wat kunnen we hier van gebruiken voor de eigen aanstaande ronde?

Die heerlijke herkenbare toeter schalde uit de luidsprekers en de eerste 9 kisten kozen zoemend het luchtruim. De omstandigheden waren geweldig, een straalblauwe lucht en net genoeg wind om het te voelen maar meer ook niet. Het begon al wat warmer te worden en er was genoeg reliëf in de omgeving waar de thermiek van los liet dus werd door die 1^ste groep al door het merendeel van het veld de tien minuten vol gevlogen.

Maar het was geen dag van gegarandeerd boven blijven. Het weer was geweldig maar de thermiek was toch best wisselend en soms ogenschijnlijk afwezig. Gedurende de hele dag waren er momenten dat er onder de 50meter gestart werd maar ook situaties dat zelfs de toppers met 170meter starthoogte na 7 minuten alweer beneden lagen.

De latere winnaars lieten zien waarom zij hoog in de ranglijst eindigden met uitstekend terrein lezen, lucht aanvoelen en thermiek zoeken en vinden op plaatsten waar je het bijna niet voor mogelijk houd. Ik heb meerdere modellen van hoogtes tussen de 20 en 30meter hoogte weg zien klimmen….Wat een schouwspel is dát!!

Maar ook de houten vertegenwoordigers hebben mooie vluchten laten zien. De thermiek was soms erg licht en dan leg je het met een dergelijk kist gewoon af tegen de High Tech modellen. Waar die laatste dan net blijven hangen en/of heel licht klimmen, zal je met bv een Climaxx net weg zakken.

Maar ik heb ze ook allemaal zien werken om nog nét voor de toeter weer geland te zijn. De Introduction vloog zijn 1^ste 2 rondes meteen vol en ook mijn naamgenoot met de Easyglider mocht een paar keer met een grote glimlach van het veld lopen.

De dag verliep helaas niet voor iedereen probleemloos. De Inside kreeg flutter op zijn staart en stortte stuurloos ter aarde (de Piloot vertelde mij dat gelukkig dat het te repareren was), De Pulsar ging kort na de start met een losgebroken stabilo met zijn neus recht de grond in en er is een flinke aanvlieging geweest waarbij 1 van de slachtoffers een complete vleugtip van zijn eXplorer verloor. Tot verwondering van alle aanwezigen wist hij het toestel in de lucht te houden, zelfs nog een thermiekbel op te pikken en hem verder heelhuids aan de grond te krijgen.

Hij kreeg een welverdiende staande ovatie, maar een 0 op zijn scorelijstje omdat een model gedurende een ronde nu eenmaal geen onderdelen mag verliezen. Beide piloten zouden recht hebben gehad op een herkansing als zij direct na de mid-air hun ronde afbreken en de landing in zetten (als dit nog kan natuurlijk) maar zowel de geamputeerde als de schadevrije piloot vlogen door, de laatste wist hem zelfs vol te vliegen, waardoor hun recht op een herkansing kwam te vervallen.

Mede door de iets latere start werd geen lunchpauze ingelast. Persoonlijk heb ik hier geen nadeel van ondervonden. Ik heb tussen de rondes door genoeg kunnen eten en drinken en tegen de tijd dat ik er achter kwam dat de leden van MVC Nijverdal hamburgers en worstjes op de BBQ hadden liggen waren die al bijna uitverkocht dus voor zover ik weet is ook die verkoop goed gegaan.

Omdat er geen lange lunchpauze was hebben we wel 6 complete rondes kunnen vliegen. Voor de wedstrijd is dat erg mooi omdat er dan ook gegokt gaat worden. De mannen die de eerste rondes allemaal goed hebben gevlogen durven nu een gokje te wagen om te proberen een topscore te behalen. Maar het heet niet voor niets gokken en er mochten dus ook wat mensen een stukje lopen om hun toestel uit het veld op te halen.

Toen de laatste afsluitende toeter klonk waren velen al druk in de weer om hun spullen in te pakken maar er kon nog wel een mooie groepsfoto gemaakt worden.(die volgt nog…moet nog even leren hoe ik dat er hier in plak)

Nadat de wedstrijduitrusting weer met vereende krachten opgeruimd en ingepakt was, waren ook alle scorekaartjes ingevoerd en was het tijd voor het resultaat.

De complete uitslag is op de site te vinden maar ik wil de top 3 toch even noemen;

Voormalig Nederlands Kampioen Pascal van Ool wist de 3^de plaats te bemachtigen. Met een score van 99,08% zat hij slechts 0,06% achter f5j-rookie Karel van Baalen die zijn debuut beloonde met een 2^de plaats. Alex Hoekstra  wist zijn El Nino especial echter met 4 x 1000 en 1 x 999,1 naar de hoogste trede te sturen.

Het zit dicht bij elkaar met de top 6 binnen 4% dus het beloofd een spannend jaar te worden!

Voor mij verliep de dag erg wisselvallig. Ik heb ronde 1 en 5 niet vol weten te vliegen en kies nog steeds voor hoge starts om de kist op hoogte beter te leren kennen. In mijn eerste vluchten voorafgaand aan de wedstrijd kwam ik nooit boven de 170meter met starten, meestal tussen de 140 en 160meter, en tot mijn verbazing wist de Plus er nu met gemak 182mtr en zelfs 214 en 233meter uit te persen. Ik heb wel geweldige thermiekvluchten gemaakt en de kist weer heel wat beter leren kennen. Ik moet mij nu gaan focussen op een consequente starmethode waarmee ik niet zo hoog de motor uit zet. Met een dergelijk ding moet 150mtr gewoon voldoende zijn en naarmate ik de kist beter in de vingers krijg kan ik steeds lager gaan vliegen om ook die lage bellen op te kunnen gaan pakken.

Daarnaast heb ik 2 keer precies de juiste hoek gekozen waarbij  ik na motor-uit direct in een bel bleek te zitten en de 10seconden erna mij vele strafpunten op leverde. Het herkennen van een bel in de stijgvlucht zal ik dus ook echt iets mee moeten gaan doen.

Het was een mooie dag en ik verheug mij al op de volgende ronde!

Justus Moree