Wedstrijd verslag Oosterland 2019

De rode lantaarn

Van origine was het laatste voertuig in een colonne voorzien van een rode lantaarn zodat duidelijk is waar die colonne eindigt. In de Tour de France wordt er geloof ik zelfs officieel een prijs uitgereikt aan degene die hem uit weet te rijden maar als allerlaatste geklasseerd staat.

Nu heb ik verder helemaal niets met wielrennen maar die term, de rode lantaarn dragen, vind ik persoonlijk van toepassing op elke vorm van competitie en dus ook op de onze.

Want waar een competitie gehouden wordt, waar gestreden wordt, waar een klassement opgemaakt wordt, daar is altijd iemand die boven aan staat, daar is een 2^de plaatse, een 3^de plaats en uiteindelijk is er dan ook altijd een laatste plaats: de drager van de rode lantaarn.

En bij de 3^de ronde van het Nederlands Kampioenschap F5j, die nu in het Zeeuwse Oosterland werd gevlogen, mocht ik deze keer mijn eigen naam noemen bij de drager van die zo ongewilde lantaarn.

Tjonge Jonge Jonge wat heb ik slecht gevlogen zeg! Ik denk dat dit mijn slechtste resultaat was in mijn hele F5j-geschiedenis en ik kan er gelukkig best wel om lachen.

Ik vloog slordig, ik had geen flauw idee waar ik de thermiek moest zoeken en kreeg het maar 1 keer voor elkaar om over een dikke bel te struikelen en de ronde vol te vliegen.

Nu zou ik een A4-tje vol kunnen schrijven met smoezen en excuses waarom het ging zoals het ging maar dat draagt niet bij in deze poging om uit te leggen wat voor een mooie dag we weer hebben gehad dus dat houd ik lekker voor mijzelf want een mooie dag was het zeker!

Het weer was uitstekend maar nu eens heel anders dan de vorige rondes. Waar Nijverdal en Dalfsen gevlogen werden met weinig wind en heel veel zon, hadden we nu te maken met wind en afwisselende bewolking waardoor geen 2 rondes onder dezelfde omstandigheden plaats vond.

Een enthousiaste bezoeker heeft flink wat foto’s geschoten en daar is duidelijk te zien wat voor een mooie luchten we hebben mogen aanschouwen

Zoals gezegd begon de dag met wat wind, ik schat het op een goede windkracht 3, in vlagen misschien net 4, waardoor de thermiekbellen snel voorbij kwamen drijven. Als je er eentje wist te pakken was het ook vaak een hele sterke waar hard in geklommen kon worden, maar ze dreven ook snel weg dus was het ook wel eens noodzakelijk de goede lucht te verlaten om een beetje in de buurt te blijven.

Tussen de sterke stijggebieden ontstaan dan ook sterke daalgebieden en daar heeft bijna iedereen wel een onaangename ervaring mee gehad deze dag. Ik heb in ieder geval vele vroegtijdige landingen gezien, ook van kisten die ik kort ervoor nog heb zien klimmen.

Zelf leek ik het ene daal gebied met het andere uit te wisselen en maar sporadisch iets betere lucht op te pakken. Ik wilde geen smoesjes aanleveren maar doe het toch: de keuze om vandaag het mee vliegen te combineren met de wedstrijdleiding, samen met Jacob, bleek geen beste. Ik gunde mijzelf niet de rust om mij op de vliegrondes voor te bereiden waardoor ik elke keer rommelig en gehaast naar de stip liep. Omdat het vliegen niet lekker liep ging ik aan mijzelf twijfelen en i.p.v. rustig blijven en opletten ging ik geforceerd vliegen en dat resulteerde in slordig sturen en kennelijk geheel blind zijn voor alles wat op thermiek leek.

Wat mij een klein beetje troost geeft is dat ik niet de enige was. Wim en Gert-Jan, nog helemaal warm van hun bizarre avonturen in Griekenland, liepen net zo hard te klagen en ik hoop dat het hun een beetje gerust stelde dat ik liet zien dat het altijd nóg slechter kan!

Zuiderbuur Danny Vergouwen sloot zijn debuut daarentegen vrij goed af. Hij wilde al een tijdje komen kijken op een wedstrijddag en toen hij onlangs een zwever overnam wist de verkopende partij hem te overtuigen om niet alleen te komen kijken maar ook om mee te doen en met 72% score en een 11^de plaats heeft hij zeker niet onverdienstelijk gevlogen.

De oplettende lezer ziet dat de scores vrij ver uit elkaar lagen vandaag.  Waar bijna elke wedstrijd een 90% score een vereiste is voor een top-10 klassering was vandaag 72% al genoeg.  

De eerste met +90% score was Jeroen Kole op P6  en daarna werden de stapjes rap kleiner.

Toch zat de top 3 weer op slechts 1% van elkaar en deze keer was het Karel van Baalen die, na het juist toepassen van de schrapper (excuses voor de verwarring tijdens de prijs uitreiking), de 100% net voor Pascal van Ool en Geert van Melick wist te veroveren.

Het model waar hij dit overigens mee deed heeft hij afgelopen winter omgebouwd naar elektro-zwever nadat hij er vorig jaar eerst even het NK F3j mee op zijn naam heeft geschreven….wederom zeer indrukwekkend gevlogen!

Ondanks dat ik zelf dus geen deuk in een warm pakje boter heb weten te vliegen heb ik wel een hele leuke dag gehad en volgens mij heeft iedereen het wel naar zijn zin gehad.

Wat ook mee helpt is dat het organisatorisch allemaal vrij goed loopt. Iedereen was goed op de hoogte van wanneer er gevlogen moest worden, elke piloot heeft elke ronde probleemloos een tijdwaarnemer kunnen vinden en op een lunchpauze na, waar Club Delta ons van een grote verzameling Bockworst wist te voorzien, hebben we niet 1 keer een ongeplande pauze in hoeven stellen.

Ik had in de voorbereiding 6 vliegrondes ingepland maar met 3 groepen loopt het dus zo vlot door dat we voor 16uur al klaar waren. Het wedstrijdprogramma laat niet toe om ad hoc nog even een ronde toe te voegen, daarom ga ik een volgende keer dat we met 3 groepen vliegen 7 rondes inplannen.  Meer vliegen is alleen maar beter voor de wedstrijd!

Als huishoudelijke mededeling nog even het geluid. Vorige keer vielen een paar meldingen half weg, thuis dacht ik hier de oplossing voor gevonden te hebben maar tot mijn grote ergernis was dit deze keer weer niet in orde. Tussen de rondes door heb ik heel erg veel instellingen gezocht en gevonden en Ronde 6 Groep 3, de laatste van de dag, deed alles het weer zoals het hoort. Hopelijk is het lek nu boven!

En dan hopelijk als inspiratie voor potentiele deelnemers: Willen Verstralen heeft een hele mooie Pike Perfection maar in de week voorafgaand aan deze wedstrijd heeft hij daar de vleugel van in stukken gevlogen en kon hij hem dus niet inzetten. Maar de beste man heeft ook heel wat knuppeltijd in de vingers met zijn Topmodel Fantasy en daarmee wist hij toch mooi in ronde 5 de 1000 op zijn naam te schrijven!!

Ik sluit ik af met alle piloten bedanken voor hun aanwezigheid, hun inzet en vliegdiscipline. Ik heb geen enkele keer als wedstrijdleider in hoeven grijpen, geen waarschuwingen voor no-go zones hoeven geven, er is volgens mij wederom geen enkele schade gevlogen en iedereen was scherp genoeg om mijn fout in de eindklassering op te merken waardoor ik dit nog net op tijd kon aanpassen en zo de juiste personen van de bekers kon voorzien.

Club Delta wederom bedankt voor het beschikbaar stellen van het veld en hopelijk tot de volgende keer!