Wedstrijdverslag Reuver

Ik ben geboren en getogen in het westen van Nederland, heb hemelsbreed nooit meer dan 15km van een strand gewoond en heb zelfs geen familie oostelijker dan Gouda wonen.

Als ik dan voor de F5j naar het veld van ‘De Stootkop’ rijd voelt dit als een vakantietrip naar het grote onbekende. Vanaf de snelweg heb je het zo allemaal niet door maar bij het ritje door Tegelen, om wedstrijdleider Joeri Buil op te halen, valt pas op hoe anders ‘het’ er hier allemaal uitziet dan in de Randstad.

Het kwartiertje rijden van Tegelen naar het veld van De Stootkop zag ik de ene na de andere potentiele mooie vlieglocatie, meestal exclusieve luchtplaatsen voor vrije uitloop koeien, en daar tussenin ligt dus het veldje waar vandaag een stevig robbertje F5j uitgevochten mocht gaan worden.

Van de 26 inschrijvingen hebben 24 Piloten de zandweg naar het veldje weten te vinden en toen wij aankwamen stond er al een tentje, waren er al mensen bezig om startplekken uit te leggen en de technische installatie aan te sluiten. Voor half 10 konden de 1^ste modellen al de lucht in om de vingers los te knuppelen en de laatste trimveranderingen te maken en na een korte briefing over de do’s en dont’s van deze locatie werd om kwart over 10 de voorbereidingstijd voor de 1^ste ronde gestart.

Qua weer hadden we weer niets te klagen. De dagen voorafgaand aan de wedstrijd was het nog wat wisselvallig maar de voorspelling voor de zaterdag waren niet verkeerd met een graad of 20, droog, afwisselend bewolkt en Windkracht 2bf.

Om 10uur scheen zelfs de zon al en de bosrijke omgeving, afgewisseld met wat landbouwgrond aangrenzend aan het veld, creëerde meerdere plaatsen waar een thermiekbelletje los kon komen.

Het beetje wind wisselde ook vaak even van richting wat een indicatie is voor waar op dat moment de bel passeert. Dit resulteerde gedurende de dag ook in wisselende start-tactieken.

De meest veilige methode is vaak tegen de wind in starten en dan op hoogte gaan zoeken naar de stijgende lucht. Maar als je de omstandigheden beter leert lezen, en kunt deduceren waar een thermiekbel zich bevind aan de hand van bijvoorbeeld de draaiende windrichting, kan je besluiten om meteen die kant op te gaan en na 10/15 seconden klimmen het motorvermogen al terug te draaien om de lucht af te tasten om zo die lage f5j start te verwezenlijken die uiteindelijk en hoge klassering kan geven.

Ik zeg bewust kán……want het staat of valt ook met die 10minuten werktijd vol weten te vliegen. Er werd dus ook hier en daar wel eens gegokt en verloren. Maar dat is dan ook een beetje dat f5j spelletje natuurlijk.

Persoonlijk ben ik geen gokker. Ik wed niet, ik gok niet en heb de lol van een bijvoorbeeld een casino nooit begrepen. Ik ben ook nog niet bekwaam in het ‘lezen’ van de lucht dus hoe erg ik mijn best hier in doe in de minuten voorafgaand aan mijn ronde kies ik meestal toch maar voor die veilige, wat hogere start om zodoende wat meer tijd te hebben om die bel op te zoeken.

Vorige wedstrijd in Dalfsen bracht mij dit tot een 8^ste plaats en kwam vol zelfvertrouwen aan de start om te proberen vandaag ook een top 10 klassering te behalen. De 1^ste ronde ben ik relatief hoog gestart en wist, met wat begeleiding van een ervaren ex-F3j piloot, een goede bel op te pikken waar ik de werktijd vrij eenvoudig op uit kon vliegen.

De 2^de ronde werd ik overmoedig. Ik ben voor mijn doen laag gestart op 130 meter en heb een richting gekozen waar de voorgaande rondes succesvol thermiek werd gevonden.

Maar wat gedurende de dag een trend bleek, was nu voor mij ook het geval: die thermiek was niet gegarandeerd aanwezig en er moest af en toe door iedereen heel hard gewerkt worden om boven te blijven.

Er komt dus tijdens een dergelijk lastige vlucht een moment waarop je denkt “oh jee…….Nu wordt het zo langzaam wel tijd dat er iets gaat gebeuren”

Dan moet je dus geconcentreerd blijven, rustig blijven sturen en vooral heel goed naar je model en de omgeving blijven kijken om elk beetje stijgende lucht op te pakken.

Ik merk aan mijzelf dat ik slordig en nerveus ga vliegen als dat gebeurt. De hoogte waarop dat gebeurd is wel steeds lager aan het worden maar op dit moment schat ik dat dat rond de 75-100 meter is. Daarboven heb ik de knuppels ontspannen beet, ik ben een pult-vlieger, en daaronder ga ik er een beetje in knijpen. Mijn vingers gaan een beetje trillen van de zelf opgelegde druk en mijn bochtjes worden slordiger.

Die bewuste 2^de ronde hing ik na 2,5 minuten al op 40 meter hoogte toen ik, aangegeven voor een andere piloot die er al in hing, een bel wist op te pikken. Met de bel mee draaiend heb ik er een meter of 25 bij weten te pakken toen het ineens over was. Dit zag ik te laat.

De andere kist zag dit eerder en was al lang en breed uit die bel en toen moest ik nog van ver terug komen. Volledig in de overtuiging hem wel terug te kunnen vliegen als het niet zou lukken besloot ik om, In plaats van netjes terug vliegen, een enorm gebied over te steken naar waar weer een ander ook aan het draaien was om toch maar eens een gokje te wagen.

Daar hing ik dus…… een paar honderd meter benedenwinds, op 20 meter hoogte met bibberende vingers aan de knuppels en een steeds groter wordende realisatie dat ik dat nooit had moeten doen!

Toen er ook nog een dikke windvlaag kwam die de voorwaartse (grond)snelheid er helemaal uit duwde was het over. Mijn kist zakte achter de bomen weg en ik kon niets anders dan kleppen trekken en hopen dat hij zacht neer ging komen.

Ik weet niet of mijn gevloek te horen was toen ik het maaiveld in rende, het zal er vast alles behalve charmant uit gezien hebben, maar ik was echt even heel erg kwaad op mijzelf.

Ik zeg altijd dat een buitenlanding nergens voor nodig is, zelfs een lage score is beter dan geen score dus waarom zou je dat risico nemen? En nu doe ik het dus zelf……met mogelijke grote gevolgen want het zal inmiddels algemeen bekend zijn dat ik met een Plus vlieg en dat is geen vliegtuig waar je er een paar van in de auto hebt liggen. (nog een reden om geen gekke risico’s te nemen)

Maar wonder boven wonder stond de Plus schuin tegen een boom, zonder ook maar een krasje in de vleugel! Ik denk dat het mijn redding is dat hij met de kleppen getrokken heel erg langzaam vliegt en dat hij hoplicht is dus weinig energie meeneemt als hij iets raakt.

Terug naar het veld lopend heb ik genoeg tot 10 kunnen tellen om iedereen rustig te woord te staan en alle goedbedoelde adviezen te verwerken. Kennelijk was het voor iedereen al veel eerder duidelijk dat ik het niet meer ging halen…….en het blijkt hier ook maar weer dat er naar kijken heel anders is dan het zelf doen.

Ik heb mij bij vergelijkbare acties van andere piloten geregeld afgevraagd waarom iemand dat nu doet en nu weet ik dat zelf ook: omdat je op dat moment het gevoel hebt dat het nog wel kan.

Een stevig leermoment dat gelukkig zonder schade is afgelopen en ik neem het mee naar de volgende keer. En zal hier iets minder veroordelend over zijn als het anderen overkomt.

Terug naar wedstrijd. Er werden ondertussen namelijk indrukwekkende staaltjes vliegles gegeven waar het een paar keer voorkwam dat bijna het hele veld na 6 minuten al geland was en er toch nog 1 of 2 piloten vlogen die het wél wisten te vinden. Dat zijn dan ook de rondes waar de grote klappen uitgedeeld worden in het klassement en bleef het spannend wie aan het eind van de dag boven zou staan.

Dat klassement kruipt langzaam dichter bij elkaar. In Dalfsen was een score van 64% nog voldoende voor de 20^ste plek, in Reuver had je hier al bijna 82% voor nodig.

Ik heb na mijn geflopte 2^de ronde, en een slordige 3^de waar ik moest bijkomen van de schrik, mij redelijk weten te herpakken en nog een paar hele lekkere rondes gevlogen waardoor ik met 87% toch nog een 13^de plek heb weten te scoren.

De top 10 zat weer bijna binnen de 10% maar de top 3 liet vandaag zien een klasse aparte te zijn.

Pascal van Ool werd 3^de met 99,73%, Jeroen Kole 2^de met 99,95% en Karel van Balen pakte deze keer de 1000 Punten.

Er zijn nu 3 wedstrijden achter de rug en er hebben 3 verschillende Piloten gewonnen maar de  top zit dicht op elkaar hoor.

Het overzicht voor het NK laat nog even op zich wachten. Hier is een rekenkundige aanpassing in het programma voor nodig en daar wordt aan gewerkt maar dit gaat heus helemaal goed komen!

Jacob Bos heeft van deze dag een geweldige hoeveelheid mooie foto’s geschoten die al op deze site te zien zijn en ik ga mijn best doen om de bewegende beelden snel bij elkaar gezocht te hebben.

Voor wat de wedstrijden betreft komt nu de zomer stop. Gisteren kregen we te horen dat de in september geplande wedstrijd niet door kan gaan in Horst. Maar het netwerk is meteen actief geworden en er zijn al wat balletjes opgegooid voor een vervangende locatie dus met een beetje geluk is dat op tijd geregeld.

Ik sluit af met modelvliegclub De Stootkop te bedanken voor de gastvrijheid, het broodje bokworst en de Limburgse vlaai…..het was een mooie uitdagende en voor mij leerzame dag!